Βέβαια τα προαναφερόμενα Girard-Perregaux και Bulova ήταν "ηλεκτρονικά" με οθόνη LED, άρα ακριβά για την εποχή.
Η Amida προτίμησε να χρησιμοποιήσει μια κουρδιστή μηχανή (με 1 ολόκληρο jewel, παρακαλώ) την Amida 420.
Η ιδέα ήταν να προσαρμοστούν σε μια τυπική jump hour μηχανή δυο δίσκοι, τοποθετημένοι οριζόντια, με τυπωμένες "ανάποδα" τις ώρες και τα λεπτά. Κάτι σαν το "αρνητικό" στο φιλμ.
Ένα πλαστικό διάφανο πρίσμα παρουσίαζε αυτές τις ενδείξεις κατακόρυφα, όπως ήταν το ζητούμενο.
Το απλό και φθηνό σύστημα διαφημίστηκε από την εταιρεία ως Light Reflective Display. Ωραίο μου ακούγεται.
Εδώ να πούμε πως και το μοναδικό jewel, μπήκε περισσότερο για λόγους μάρκετινγκ, παρά είχε πρακτική αξία. Έδινε τη δυνατότητα στη μηχανή να χαρακτηρίζεται ως "jewelled".
Το ρολόι κυκλοφόρησε σε δυο εκδόσεις. Μια chromeplate με ατσάλινο μπρασελέ και μια μαύρη (black gunmetal) με πλαστικό μπρασελέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου