Oris Big Crown Pointer Date Roberto Clemente Limited Edition

Ήταν να μην πάρει φόρα η Oris. Από εδώ και πέρα θα παρουσιάσει περιορισμένες εκδόσεις ρολογιών αφιερωμένες σε κάθε διασημότητα και κάθε διάσημο πρόσωπο που εμφανίστηκε στον πλανήτη. Όπως ο Roberto Enrique Clemente Walker που  ήταν ένας επαγγελματίας αθλητής του μπέιζμπολ  από το Πουέρτο Ρίκο  και που αγωνίστηκε για 18 σεζόν στη Major League Baseball. Το ότι έφυγε από την ζωή το 1972 δεν εμπόδισε την εταιρία από τη δημιουργία του ρολογιού.

 Το ρολόι έχει ατσάλινη κάσα με διάμετρο 40mm και φοράει την Oris 754 (SW 200-1). Περιορισμένη έκδοση 3000 ρολογιών με τιμή κοντά στα δυο χιλιάρικα ($1950). Στην ένδειξη της ημέρας ξεχωρίζει το "χρυσό" 21, που ήταν ο αριθμός του αθλητή. Το Oris Big Crown Pointer Date  Roberto Clemente Limited Edition κυκλοφορεί σε συνεργασία με το ίδρυμα ROBERTO CLEMENTE FOUNDATION και η Oris είναι ένας από τους υποστηριχτές των δράσεων του ιδρύματος.

Rolex Ref. 4113 Split Seconds Chronograph

Όταν η rolex αποφάσισε να παρουσιάσει Split Seconds Chronograph το έκανε και έγραψε ιστορία. Ίσως όχι με το ρολόι αλλά με αυτό που ξέρει να κάνει άριστα. Ο πρώτος και μοναδικός split-second (rattrapante) χρονογράφος της Rolex παρουσιάστηκε το 1942 και κυκλοφόρησε σε 12 μόλις κομμάτια. Ένα από αυτά -το ρολόι με αριθμό κάσας 051’318 έσπασε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου ελβετικών φράγκων το 2011, όταν πουλήθηκε για CHF 1,035,000. Και μια αρχίσαμε με την αρίθμηση που είχαν οι κάσες ας πούμε ότι άρχιζαν από 051’313 και τελείωναν σε 051’324.

 Βέβαια η μηχανή ήταν της Valjoux, συγκεκριμένα η Valjoux 55 VBR που ήταν τροποποίηση της Valjoux 54,  με λειτουργία split-seconds και σχεδιάστηκε αρχικά για ρολόγια τσέπης. Η μηχανή κυκλοφορούσε τη δεκαετία του 1940 και χρησιμοποιήθηκε από διάφορες εταιρίες εκτός από τη Rolex, συμπεριλαμβανομένων των Eberhard και Universal.

 Η Valjoux 55 ήταν μια μεγάλη μηχανή, σχεδόν 40mm, και ήθελε μια μεγάλη κάσα για να χωράει. Αποτέλεσμα η κάσα του  4113 έχει μεγάλη διάμετρο 44 mm -  πρέπει να τη θεωρούσαν τεράστια το 1942 - αλλά ταυτόχρονα ήταν λεπτή, δίνοντάς του το παρατσούκλι πιάτο (dinner plate). Επίσης δεν είχε καλή υδατοστεγανότητα και δεν ήταν κάσα Oyster.

MIMO LOGA, Brevet 216202

Slide rule, η λογαριθμικός κανόνας ήταν το κομπιουτεράκι που χρησιμοποιούσαν πριν τα calculators.  Στις αρχές του 17ου αιώνα για την εκτέλεση πράξεων επινοήθηκε και κατασκευάστηκε ο λογαριθμικός κανόνας, που στηρίζεται στις ιδιότητες των λογαρίθμων. Η επινόηση του αποδίδεται στον Άγγλο μαθηματικό E. Gunter, χωρίς να παραβλέπεται και η προσφορά των John Napier, L. Euler, Jobst Burgi και άλλων.

Χρησιμοποιήθηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όπου εμφανίστηκαν στην αγορά οι αριθμομηχανές, τα κομπιουτεράκια.

Η MIMO watch manufacture (Manufacture International des Montres Or) είναι η εταιρεία παρουσίασε, πρώτη, το 1941 ένα ρολόι με ενσωματωμένες δυο κλίμακες, μια τυπωμένη στο καντράν και μια περιστρεφόμενη. Μάλλον το όνομα του μοντέλου LOGA, είναι η αρχή της λέξης logarithm. Πάντως όλο μαζί ακούγεται κάπως αστείο... MIMO LOGA.

 Πριν την παρουσίαση του ρολογιού η MIMO εξασφάλισε την αναγκαία πατέντα, με αριθμό 216 202, στις 27/07/1940. Το "πατέντα 216 202" το βλέπουμε και στο καντράν του ρολογιού, κάτω από το όνομα της εταιρείας.

 Πριν τη MIMO άλλες δυο εταιρείες είχαν πάρει πατέντα για ρολόι με slide rule, η HOMIS Watch Co (Bienne) αριθμός 189 447 – 04/06/1936 και η Walter Moser (Berne) με αριθμό 204 559 – 25/04/1938. Όπως και να έχει όμως το πρώτο ρολόι στα μαγαζιά ήταν το LOGA, και μάλιστα πρόλαβε για μερικές εβδομάδες την BREITLING και το CHRONOMAT ref 769. H ΜΙΜΟ ίσως να μην είναι πολύ γνωστή σήμερα, και ίσως κάποιοι πουν "έλα ρε πως τα κατάφερε". Πάντως εκείνο τον καιρό ο ιδιοκτήτης της ο Otto Graef, ήταν ο κύριος μέτοχος και της Girard-Perregaux (από το 1928).

Για το τυπικό το ρολόι ήταν ατσάλινο με διάμετρο 38mm, είχε αντιμαγνητική προστασία και φορούσε την κουρδιστή Mimo 28.

Jaeger-LeCoultre - Master Ultra Thin Kingsman Knife Watch

Η Jaeger-LeCoultre (JLC) συνεργάστηκε με τον διαδικτυακό προμηθευτή ανδρικών ενδυμάτων, Mr Porter, για να δημιουργήσει ένα ρολόι χειρός για την επερχόμενη ταινία κατασκοπείας The King's Man.

 Τα γεγονότα της ταινίας αναφέρονται στα χρόνια πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ένα ρολόι που να φαίνεται φαινομενικά σωστό σε σχέση με την εποχή - αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να προσελκύσει τον σημερινό καταναλωτή. Το αποτέλεσμα είναι το Master Ultra Thin Kingsman Knife Watch, ένα λεπτό ρολόι χειρός, με πάχος 4,25 mm που εμπνέεται από ένα vintage εξαιρετικά λεπτό ρολόι τσέπης.

 LeCoultre “couteau”, ρολόι τσέπης που φοράει την cal. 145, από τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα (1900).

 Το Jaeger-LeCoultre - Master Ultra Thin Kingsman Knife Watch θα φοράει την εξαιρετικά λεπτή 849, μια μηχανή από το 1975 (εξέλιξη της 839) που δεν είχε χρησιμοποιηθεί αρκετά χρόνια από την εταιρεία.

Το ρολόι είναι χρυσό (18k pink gold) με διάμετρο 40 mm και πάχος 4.25 mm.
Η κουρδιστή Cal. 849 λειτουργεί με 21,600 beats per hour (3 Hz) και έχει 36 ώρες power reserve.
Περιορισμένη έκδοση 100 ρολογιών, το αγοράζουμε αποκλειστικά από τον Mr Porter από 20 Ιουλίου έως 6 Σεπτεμβρίου του 2020 και μετά από τις boutiques της εταιρείας στην τιμή των US$29,800.

Orient Fineness Ultramatic

Είναι η αγαπημένη μου εταιρεία. Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά κυρίως το θράσος της να κάνει πράξη κάθε "παλαβομάρα" που σκέφτηκε (ή σκέφτηκε να αντιγράψει). Και μια από τις πιο περίεργες ιδέες της, ήταν το Orient Fineness Ultramatic με το μονό παράθυρο για ημερομηνία και ημέρα. Δείτε τις φωτογραφίες και θα δείτε τι εννοώ:

 Το βλέπεις και αναρωτιέσαι "πως στο καλό το κατάφεραν"; Πολύ απλά είναι η απάντηση. Ο δίσκος με τις ημέρες είναι τοποθετημένος πάνω από το δίσκο με τις ημερομηνίες.

 
  Όταν κυκλοφόρησε -το 1967- ήταν το ρολόι με την λεπτότερη, αυτόματη, ιαπωνική μηχανή. Η Cal. 3900/3991 είχε πάχος 3,9 mm. Για να λεπτύνει η μηχανή οι ιάπωνες μείωσαν το μέγεθος αρκετών κομματιών της αλλά και την απόσταση μεταξύ των τροχών, σε σχέση με άλλες μηχανές τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ρολόι με πάχος μόλις 8 mm, και αυτό ήταν κάτι που επιθυμούσαν οι καταναλωτές την περίοδο της κυκλοφορίας του (1967 - 1974). Τότε η μόδα ζητούσε λεπτά dress ρολόγια.

 Για να κρατήσει το ύψος του ρολογιού χαμηλό η orient χρησιμοποίησε μονοκόμματη κάσα χωρίς ξεχωριστό πίσω καπάκι.

 Η μηχανή του ρολογιού είχε 35 jewels και χτυπούσε με 18000bph. Το Power reserve ήταν 38 ώρες. Δεν πρόσφερε κούρδισμα από την κορώνα ούτε hacking.

Οι διαστάσεις της ατσάλινης κάσας ήταν 36 x 37 mm.

Heuer Montreal Calibre 12 Series

Carrera, Autavia, Monaco, Silverstone. Ονόματα που βλέπουμε στους σύγχρονους καταλόγους της TAG Heuer, αλλά στην ουσία αποτελούν συνέχεια ή επανέκδοση των ρολογιών που έβγαζε η Heuer στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Αυτό που δεν είχαμε δει ήταν μια νέα έκδοση του Heuer Montreal με το λευκό καντράν και τις χρωματιστές λεπτομέρειες. Η TAG Heuer, όμως, αποφάσισε να ρίξει στο blender τη σειρά Carrera, τα 160 χρόνια της ιστορίας της και το παλιό Heuer Montreal και παρουσίασε ένα πολύ όμορφο ρολόι σε περιορισμένη έκδοση, το TAG Heuer Carrera 160 Years Montreal Limited Edition.

Το νέο ρολόι θα κυκλοφορήσει σε 1860 αντίτυπα, επειδή η εταιρεία ιδρύθηκε το 1860, και θα μας απασχολήσει κάποια στιγμή, αργότερα. Για το παλιό, το ρολόι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1972 με την Calibre 12 του 1971 μπορούμε να μιλήσουμε εδώ και τώρα.

Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν η μηχανή του. Γιατί Calibre 12 και όχι 11, που είναι πιο γνωστή για τα ρολόγια της εταιρίας εκείνη την εποχή; Ουσιαστικά η "12" ήταν μια νεώτερη έκδοση της 11, με 21,600 vph, και μεγαλύτερη αντοχή στους κραδασμούς. Σύντομα έγινε η κύρια μηχανή της σειράς. Φυσικά εκτός από την Heuer την χρησιμοποιούσαν και οι άλλες εταιρείες ειδικά όσες ήταν στο project για τη δημιουργία της, όπως η Breitling, οπότε ας "κλέψω" μια φωτογραφία της μηχανής με το όνομά της.

Το Heuer Montreal Caliber 12 ήταν στον κατάλογο Heuer για μόλις τέσσερα χρόνια πριν αντικατασταθεί από μια δεύτερη σειρά Montreal, η οποία φορούσε μηχανή της Valjoux.

 Τα ρολόγια είχαν μεγάλες κάσες -42mm- που ξεχώριζαν επειδή συνδύαζαν γυαλισμένα και βουρτσισμένα (star-burst) τμήματα. Η κορώνα ήταν αριστερά και τα κουμπιά του χρονογράφου δεξιά, κάτι που συνέβαινε με όλα τα ρολόγια που φορούσαν τις Calibre 11/ 12/ 14/ 15. Το σχήμα της κάσας ήταν αρκετά διαδεδομένο στις αρχές της δεκαετίας του 1970, με πιο γνωστές τις δημιουργίες της Omega (Flightmaster).

Η πιο γνωστή έκδοση είναι η Reference 110.503W, με το λευκό καντράν και τις Πορτοκαλί, κίτρινες, κόκκινες, μαύρες και μπλε λεπτομέρειες. Με τόσα χρώματα είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι είναι ένα πραγματικά ευανάγνωστο και λειτουργικό καντράν.

Υπήρξαν και άλλες εκδόσεις με διαφορές στο χρώμα του καντράν ή της κάσας όπως επίσης και δυο εκδόσεις που κυκλοφόρησαν μετά το 1974 - η Reference 110.503BC και η Reference 110.503NC - οι οποίες έχουν το γράμμα "C" σαν τελευταίο γράμμα στον κωδικό τους.

Reference 110.503B

 Reference 110.505CH

 Reference 110.503N

 Reference 110.503BC

Reference 110.503NC

 

Το τελευταίο Montreal Calibre 12 ήταν η έκδοση PVD. Πολύ όμορφο αλλά ευάλωτο σε γρατζουνιές ή ρωγμές, κάτι που ήταν πρόβλημα για τα PVD ρολόγια της δεκαετίας του 1970.

 Οι πληροφορίες και οι εικόνες προέρχονται από το calibre11.com

Citizen Diamond Flake

Citizen και Seiko. Έχω την εντύπωση ότι έχουν δώσει μάχες για τα πάντα. Και η κατασκευή του πιο λεπτού μηχανισμού είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες. Μεταξύ του 1958 και του 1962 για κάθε δημιουργία της μιας εταιρίας υπήρχε απάντηση από την άλλη.

1958—Citizen Deluxe—3.65mm
1960—Seiko Liner—3.35mm
1961—Citizen Hi-Line—3.25mm
1960—Seiko Goldfeather—2.95mm
1962—Citizen Diamond Flake—2.75mm (Τα mm αναφέρονται στο πάχος της μηχανής και όχι του ρολογιού. Οι μηχανές ήταν κουρδιστές με κεντρικά δευτερόλεπτα).

Για εμάς πιο γνωστό είναι -μάλλον- το Seiko Goldfeather αλλά ο τότε νικητής ήταν το Citizen Diamond Flake με την μηχανή 0700. Βέβαια με τα χρόνια η Citizen έδωσε μεγαλύτερο βάρος στα quartz και τα solar, και το 1969, η Seiko με την σειρά μηχανών 6800 (1.90mm) πήρε την πρωτιά, χωρίς ο αντίπαλος να δώσει συνέχεια. Για την ιστορία οι μηχανές της οικογενείας 6800 είναι οι παλαιότερες που κατασκευάζει ακόμα η Seiko.

Το Citizen Diamond Flake κυκλοφόρησε το 1962 και φορούσε τη μηχανή 0700, με τα 25 jewels. Αργότερα παρουσιάστηκε και η 0701 με 31 jewels, και οι 2700/2710 με ένδειξη ημερομηνίας. Τα ρολόγια με την 2700 ονομάστηκαν Diamond Date Flake, είναι σπανιότερα και λίγο πιο παχουλά. Η μηχανή χτυπούσε με 18,000 bph και ξεχωρίζει το μεγάλο balance wheel. Διέθετε και σύστημα προστασίας "Parashock” που ήταν απάντηση στο σύστημα “Diashock” της Seiko.

Τα Citizen Diamond Flake ήταν λεπτά. Λιγότερο από 7mm. H διάμετρος τους, όμως, ήταν 37mm, καλή διάσταση ακόμα και σήμερα. Η κάσα ήταν ατσάλινη. Ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι η μηχανή έμπαινε και σε ρολόγια τσέπης. Ίδια μηχανή αλλά σε μεγαλύτερη κάσα.

MIDO Multifort “Powerwind” caliber 917

Το 1954 ήταν μια σημαντική χρονιά για τη Mido, με την παρουσίαση της αυτόματης μηχανής “Powerwind” caliber 917. Δυο πράγματα ενδιέφεραν τους μηχανικούς της εταιρίας κατά τον σχεδιασμό της μηχανής. Η απλότητα και η αποτελεσματικότητά της.

Πώς γίνεται μια μηχανή πιο "απλή"; Μειώνοντας τα εξαρτήματα του αυτόματου συστήματος από 16 σε 7. Τι κερδίζουμε; Μικρότερη φθορά, ευκολότερη συντήρηση σε παγκόσμιο επίπεδο και λιγότερες αστοχίες.

Πώς γίνεται πιο "αποτελεσματική; Για τη Mido η λύση ήταν ένας ρότορας ο οποίος κούρδιζε τη μηχανή αποτελεσματικά και στις δύο κατευθύνσεις και έδινε αρκετό απόθεμα ενέργειας (power reserve) ακόμη και όταν το ρολόι δεν φοριέται πολύ.

Η συγκεκριμένη μηχανή φτιάχτηκε αποκλειστικά για τη Mido αλλά σε συνεργασία με την A. Schild S.A. (ebauche) αφού η Mido δεν έκανε inhouse κατασκευή μηχανών. 

Ένα ακόμα στοιχείο για το οποίο ξεχώριζε η caliber 917  ήταν η δυνατότητα της πολύ καλής ρύθμισής της, εξαιτίας του συστήματος Incastar regulator.

Η 917PC είχε 17 jewels, 18000 χτύπους την ώρα και αντικραδασμική προστασία Incabloc.

Το ρολόι με το οποίο "ταυτίστηκε" ήταν το Powerwind Multifort και όπως βλέπουμε στην πρώτη εικόνα η Mido το διαφήμιζε με τα 5, σημαντικά, χαρακτηριστικά του. Αυτόματο, αδιάβροχο, προστατευμένο από κραδασμούς και μαγνητισμό και με mainspring που δεν σπάει. Το Multifort με την καινούρια μηχανή του έγινε το best seller της εταιρείας, σε μια περίοδο που οι δουλειές πήγαιναν καλύτερα από ποτέ. Εξάλλου η σειρά δεν ήταν καινούρια και το μοντέλο του 1954 ήταν εξοπλισμένο με όλα όσα έκαναν πετυχημένους τους προκατόχους του. Για την ιστορία από το 1934 που πρωτο-παρουσιάστηκε η σειρά, η Μido φρόντισε να την τεστάρει σε εργαστήριο της Νέας Υόρκης (Electrical Testing Laboratories Inc. in New York) όπου τα ρολόγια αποδείχτηκαν στεγανά μέχρι τις 13 ATM (120 m) και λειτουργικά σε υψόμετρο μέχρι τα 16600 μ. Επίσης άντεξαν σε μεταβολές θερμοκρασίας από τους 50°C, όπου παρέμειναν για τουλάχιστον 15 λεπτά,  στους −40°C.

 

Citizen Homer Second Setting

 Από το 1960 ως το 1980 η citizen είχε παρουσιάσει μια "ταπεινή" σειρά ρολογιών με την ονομασία Homer. Φυσικά όπως θα έκανε κάθε σοβαρή ιαπωνική εταιρεία, μέσα στα είκοσι -περίπου- χρόνια, υπήρξαν πολλές παραλλαγές, διαφορετικές μηχανές, διαφορετικά χαρακτηριστικά, μοντέλα για πιο νεανικό κοινό (Citizen Rhythm Time) και ένα ρολόι που δεν πουλήθηκε ποτέ στα καταστήματα. Έλα, όμως, που το συγκεκριμένο ρολόι, το μη εμπορικό, είναι αυτό για το οποίο αξίζει να μιλάμε σήμερα. Βλέπετε το Citizen Homer Second Setting φτιάχτηκε για να δοθεί αποκλειστικά στους εργάτες των ιαπωνικών σιδηροδρόμων, εκεί όπου η Seiko με τα ρολόγια τσέπης, που είναι τοποθετημένα στα ταμπλό κάθε ιαπωνικού τραίνου, μοιάζει να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.

Το Citizen Homer Second Setting χαρακτηρίζεται από την λειτουργία Second Setting, που εμείς την αποκαλούμε δυνατότητα hacking της μηχανής. Η συγκεκριμένη δυνατότητα φαίνονταν απαραίτητη σε ένα στρατιωτικό ρολόι αλλά η citizen θεώρησε ότι και στο αξιόπιστο ιαπωνικό σιδηροδρομικό δίκτυο ο απόλυτος συγχρονισμός έχει μεγάλη αξία. Δεν υπάρχουν αναφορές για κάποιο άλλο ρολόι της σειράς Homer με αντίστοιχη δυνατότητα, ωστόσο όταν μιλάμε για τους ιάπωνες όλα είναι πιθανά (και το γράφω εννοώντας ότι πολλές φορές γίνεται μπάχαλο με τις εκδόσεις τους).




 

Στο πίσω μέρος βλέπουμε χαραγμένο το συγκεκριμένο τμήμα των σιδηροδρόμων στο οποίο δόθηκε, και το έτος που κυκλοφόρησε μαζί τον αύξοντα αριθμό. Το 51 της φωτογραφίας αντιστοιχεί στο δικό μας 1976  αφού δεν χρησιμοποιείται το Γρηγοριανό ημερολόγιο αλλά το ιαπωνικό με βάση την βασιλεία του κάθε αυτοκράτορα (Meiji, Taisho, Hirohito (Showa), και Akihito (Heisei)).

Μηχανή ήταν η Citizen caliber 911, κουρδιστή με 18,000 bph, διάμετρο 25.6mm, πάχος 4mm και 21 jewels. Και ενώ η δυνατότητα hacking φαντάζει σαν το ξεχωριστό στοιχείο της, ίσως έχει μεγαλύτερη αξία το γεγονός ότι προέρχεται από τα Citizen Chrono Master που προοριζόταν να ανταγωνιστούν τα Grand Seiko.

 

Η κάσα του ρολογιού ήταν ατσάλινη είχε 36mm διάμετρο, 43mm lug to lug και 9.75mm πάχος. Η πολύ λεπτή στεφάνη έχει σαν αποτέλεσμα ένα πολύ μεγάλο και ευανάγνωστο καντράν για το μέγεθος του ρολογιού.